Part 3=My magical journey[ سفر جادویی من]

پارت سوم وارد کلبه شدیم که یهو فهمیدم چند نفر داخلش هستن در واقع دو نفر بودن یه دختر و یه خانم میانسال با تعجب به همشون نگاه کردم سعی کردم بفهمم چه اتفاقی داره میوفته چطوری از اتاقم به این جنگل رسیدم هیچی متوجه نمی‌شدم که تصمیم گرفتم حرف بزنم الیسا: خب، من الان چرا اینجام؟ اینجا کجاست و شماها کی هستید؟ الکس: من که خودمو معرفی کردم دختر: اسم من امیلیاس خانم مسن: و من اسمم مگان هستش به همشون خیره شدم و گفتم الیسا: چرا منو آورید اینجا؟ الکس خندید و گفت الکس: واقعا هنوز نفهمیدی چرا اینجا اومدی؟ هیچی نگفتم و ساکت شدم امیلیا: بعدا خودت میفهمی، بهتره که خودت این قضیه رو درک کنی الکس: نکته ی خوبی بود مگان: دوست داری باهم بیشتر آشنا شیم؟ بهش نگاه کردم و سرمو تکون دادم مگان : خب من ترجیح میدم موقع شام باهم حرف بزنیم، تا اون موقع میتونی بری این اطراف رو ببینی، الکس اینجا رو بهش نشون بده، شرط میبندم خوشش میاد و بعد به سمت اشپزخونه رفت الکس: دنبالم بیا.. با لحنی تقریبا شاکی و تند جواب دادم الیسا: چرا باید بیام؟ الکس: میل خودته، ولی اگر یه وقت اینجا ها گم شدی دیگه تقصیر من نیست و بعد راه افتاد واقعا حرفاش داشت رو ذهنم تاثیر میزاشت دنبالش رفتم و از کلبه خارج شدیم...

الکس: اینجا یک دریاچه وجود داره ، خیلی آبش تمیزه، بیا بریم ببینیم دنبالش راه افتادم و بعد از چند دقیقه به یک دریاچه رسیدیم خیلی زیبا بود تاحالا ابی به این تمیزی ندیده بودم که یهو دیدم الکس شروع کرد حرکت به سمت دریاچه ، گفتم شاید فقط میخواد نزدیکش بشه ولی بعد دیدم انگار میخواد بره توی آب، چشمام گرد شد واقعا رفت توی آب، ولی یه چیزی اشتباه بود، اون اصلا داخل آب نرفت الیسا: داری چیکار میکنی، الان غرق میشی الکس خندید و گفت: نترس من غرق نمیشم، دوست داری توهم امتحان کنی؟ الیسا:نه ممنون، علاقه ای به غرق شدن ندارم الکس: هرجور مایلی... و بعد همینجور شروع به راه رفتن روی سطح آب کرد، دیگه حتی نمیتونستم به چشمای خودم اعتماد کنم یک لحظه یه حسی وجودم و فرا گرفت که برم و امتحانش کنم که یهو الکس گفت: میخوای توهم راه بری؟ از سؤالش خیلی تعجب کردم، یعنی ذهن منو میخوند؟ الیسا: باشه میام... اروم اروم شروع کردم به نزدیک شدن به دریاچه اون هم داشت تماشام می‌کرد واقعا میترسیدم که انجامش بدم اگر غرق میشدم چی؟ که ناگهان...

الکس بهم نزدیک شد و دستم رو گرفت و گفت: بیا نترس، یادت باشه هروقت من اینجا بودم هیچوقت غرق نمیشی بهش خیره شدم، لحن حرف زدنش خیلی مطمئن بود که پام رو، روی سطح آب گذاشتم چشمام گرد شد، روی آب وایساده بودم... الکس: خب حالا شروع کن به راه رفتن شروع کردم به راه رفتن، هنوز می ترسیدم اونقدری از ساحل دور شدیم که تقریبا دیده نمیشد الکس: بهتره که برگردیم ...یه چیزی هست که باید نشونت بدم سرمو تکون دادم و شروع کردیم به راه رفتن به سمت خشکی

وقتی به خشکی رسیدیم واقعا حس عجیبی داشتم، انگار ترکیبی از ترس، هیجان و شادی داشتم الکس: اگر هروقت خواستی دوباره بری توی دریاچه میتونی بیای و به من بگی که باهم بریم یا اینکه اگر قایق رونی بلدی با قایق این کار رو انجام بدی انتخاب با خودته حالا میخوام ازت که از این کوه بالا بری به کوه نگاه کردم و فهمیدم که پله هم داره الیسا: دقیقا چرا باید از این پله ها بالا برم؟ الکس: یه چیزی هست که باید بری ببینیش الیسا: تو باهام نمیای؟ الکس: خب، این چیزیه که خودت باید انجام بدی، ولی قول میدم که تنها نیستی سر تکون دادم و به پله ها نگاه کردم، اگر اون میگه قول میدم، پس یعنی واقعا داره قول میده شروع کردم به راه رفتن به بالای کوه ، ارتفاع زیاد بود و باید بالا می رفتم هرچند پله ها کارم رو ساده کرده بود ولی هنوز میترسیدم که بیوفتم